آوای مهر بروجرد

اولين نقطه اي که از مرکز کائنات گريخت و بر خلاف محورش به چرخش در امد ، سر من بود !من اولين قابله اي هستم که ناف شيري را بريده است اولين اواز را من خواندم ، براي زني که در هراس سکوتُ سنگ ُ سکسه تنها نارگيل شامم را قاپيد و بردمن اولين کسي هستم که از چشم زني ترسيده است من ماگدالينم غول تماشا کاشف دل و فندق و سنگ اتش زنه سپهر را من ، نيلگون شناختم چرا که همرنگ هوسهاي نامحدود من بود خدا ، کران بي کرانه ي شکوه پرستش من بود و شيطان ،اسطوره ي تنهايي انديشه هاي هولناک من اولين دستي که خوشه ي اولين انگور را چيد دست من بودکفش ، ابتکار پر سه هاي من بود و چتر ،ابداع بي سامانيهاي من هندسه شطرنج سکوت من بود و رنگ تعبير دلتنگيهايم من اولين کسي هستم که ، در دايره صداي پرنده اي بر سگرداني خود خنديده است من اولين سياه مست زمينم هر چرخي که ميبينيد ،بر محور شراره هاي شور عشق من ميچرخد اه را من به دريا اموختم من ماگدالينم !پوشيده در پوست خرسو معطر به چربي والسرم به بوته ي خشک گوني مانند است با اين همه هزار خورشيد و ماه و زمين را يکجا در ان ميچرخانم اولين اشک را من ريختم ،بر جنازه ي زني که قوطه در شير و خون آوای مهر بروجرد...

فلسفه کرگدنی:کرگدن،گورخرِ کوچک را دید که در گل و لای فرو رفتهو هر چه تلاش می کند نمی تواند خود را نجات دهد ..او می دانست که گیر کردن در گل و لای چقدر رنج آور استو می دانست که گورخر کوچک، بدون کمک شانسی ندارد ..،می توانست فکر کند که او مسئول مشکلات دیگران، آن هم مشکلات گورخرها نیست.و خودش گرفتاریهای خودش را دارد و راهش را بِکشد و برود.ولی بی هیچ فکری جلو رفت و گورخر کوچک را از گل و لای بیرون کشید، روی زمین گذاشت و رفت ...او چیزی نمی خواست ،نه منّتی بر گورخر یا کس دیگری داشت ،نه دنبال تحسین و تقدیر دیگران بود ،نه پیرو دین و آیینی بود و نه خدایی داشت که به واسطه این کارِ نیک ،او را در آخرت با کرگدنهای خوش سیما و خوش پیکر محشور کند،یا هفتاد نوع بلا را از او و خانواده اش دور کندیا به زندگی او برکت (علف و برگ) بیشتری ببخشد ..؛او دنبال هورا و لایک و عزت و احترام هم نبود ..وقتی می خواست به گورخر کوچک کمک کندفکر نکرد که او یک گورخر است و نه یک کرگدن ،فکر نکرد آیا این یک گورخر آسیایی است یا آفریقایی .فکر نکرد که آیا نسل گورخرها در حال انقراض است یا نهو آیا این گورخر ارزش کمک کردن را دارد ?!...او آوای مهر بروجرد...

 باغبان از پي من تند دويدتو به من خنديدي و نمي دانستي من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم باغبان از پي من تند دويدسيب را دست تو ديدغضب آلوده به من كرد نگاه سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاكو تو رفتي و هنوز،سالها هست كه در گوش من آرام،آرامخش خش گام تو تكرار كنان،ميدهد آزارم و من انديشه كنانغرق اين پندارمكه چرا، - خانه كوچك ماسيب نداشت . «حمید مصدق» آوای مهر بروجرد...

این شعر تقدیم به تمام متولدین دهه های چهل و پنجاه و شصت که اکنون خودساخته ترین پدران و مادران این سرزمین هستند : من پُرم از خاطرات و قصه های کودکیاین که روباهی چگونه، می فریبد زاغکیقصه ی افتادن دندان شیری از هُمالاک پشت و تکه چوب و فکرهای اُردکیقصه ی گاو حسن، دارا و سارا و امین روز بارانی، کتاب خیس کُبری طِفلکیتیله بازی درحیاط و کوچه و فرشِ اتاقبر سر کبریت و سکه، یا که درب تَشتکیچای والفجر و، سماور نفتی کنجِ  اتاقمادرم هرگز نیاورد، استکان بی نعلبکیسکه ها و پول هایم، ثروت آن دوره امجمع می شد اندک اندک، در درون قُلکیداستان نوک طلا با مخمل و مادر بزرگدر دهی زیبا که زخمی گشته، بچه لَک لَکیهاچ زنبور عَسل، نِل در فراق مادرشیاد دوران اوشین و نقطه های برفکیهشت سال از دوره شیرین، اما تلخ ماپر ز آژیر خطر،  با حمله های موشکیآرزوها کوچک اما، در نگاه ما بزرگآرزویم بوده من هم، جبهه باشم اندکیتا کجاها می برد این خاطره، امشب مراکاش می رفتم به آن دوران خوبم، دزدکییاد آن دوره همیشه با من و در قلب منمن به یاد و خاطراتت زنده ام، ای کودکی آوای مهر بروجرد...

مرحوم حاجیه خانم فاطمه روزبهانی مادر شهید غلامعباس مهر افزون به دیار باقی شتافت  با نهایت تاسف و تالم شادروان مرحومه فاطمه روزبهانی مادر شهید غلامعباس مهر افزون و دکتر محمد مهرافزون و آقای محمود مهرافزون درگذشت. مراسم تشییع پیکر آن مرحومه روز دوشنبه 3/8/95  راس ساعت 10.30 دقیقه صبح از درب مسجد چهارده معصوم (ع) واقع در سه راه محمود آباد به سمت بهشت شهدا برگزار می گردد.به همین مناسبت مجلس ترحیمی همین روز از ساعت 3.30 الی 5 بعد از ظهر در مسجد چهارده معصوم (ع) واقع در سه راه محمود آباد ( زنانه و مردانه ) برگزار است.@@@@@@سایت فرهاد 90 و کسبه خیابان رودکی بروجرد در گذشت این بانوی پرهیزگار را به خانواده محترم مهرافزون و فامیل وابسته تسلیت عرض نموده و برای آن مرحومه و فرزند شهیدش و همچنین مرحوم جواد مهرافزون از خداوند مهربان علو درجات آرزو دارد. آوای مهر بروجرد...

مادر شهیدی که ضارب خودش را بخشید  برای همیشه در جوار حق آرمید   فرهاد داودوندی- بروجرد:حاجیه خانم فاطمه روزبهانی مادر شهید غلامعباس مهرافزون که چندی قبل بر اثر برخورد یک موتور سیکلت سوار به شدت مصدوم شده بود، جان به جان آفرین تسلیم نمود و در جوار حق به فرزند شهیدش پیوست.همه آمده بودند تا وداعی با شکوه با بانویی داشته باشند که ضارب خود را که نوجوان موتور سواری بود، قبل از مرگ بخشید.بعضی افراد ذاتا خوش طینت هستند و خداوند مهربان از روز اول در ذات اینگونه افراد مهربانی را نهادینه کرده است.مرحومه فاطمه روزبهانی با گذشتی که قبل از وداع با این دنیا انجام داد، خبر از اعتقاد قلبی به مولایش حضرت علی(ع) داد، که آن حضرت فرموده است: لذتی که در گذشت است، در انتقام نیست!  خداوند روح این بانوی پرهیزگار را غریق رحمت الهی بکند و به خانواده و فامیل های وابسته و بخصوص دکتر محمد مهرافزون، دکتر عبداله روزبهانی و آقای محمود مهرافزون صبر عطا نماید.                                                آوای مهر بروجرد...

به بهانه حضور گسترده مردم بروجرددر مراسم های جداگانه تشییع پیکر حاج جواد مهرافزون و حاجیه خانم فاطمه روزبهانیاحترام و آبرویی که خداوند هدیه می دهد           تشییع پیکر زنده یاد حاج جواد مهر افزون پدر شهید والامقام غلامعباس مهرافزون       تشییع پیکرزنده یاد حاجیه خانم فاطمه روزبهانی مادر شهید والامقام غلامعباس مهرافزون فرهاد داودوندی- بروجرد:مرحوم حاج جواد مهرافزون شهریور 1393 جان به جان آفرین تسلیم نمود و همسر گرامی اش مرحومه فاطمه روزبهانی همین سه چهار روز قبل ( با فاصله حدودا 2 سال ) به دیدار حق شتافت  گستردگی حضور مردم در مراسم تشییع،تدفین و ختم زنده یادان حاج جواد مهرافزون و مرحومه حاجیه خانم فاطمه روزبهانی مادرشهید غلامعباس مهرافزون شاید برای بسیاری تعجب انگیز بود که مگر این زن و شوهر سالخورده چه مسوولیتی در شهر داشتند؟ که پیر و جوان، زن و مرد، شهری و روستایی برای وداع با آنها آمده بودند؟مرحوم حاج جواد مهرافزون کارگری ساده و بازنشسته و همسر گرامی اش نیز زن پاکدامن و خانه داری بود، اما نکته ای که باعث شده بود این زن و شوهر مراسم تشییع شان اینقدر پرشکوه برگزار شود مربوط به رفتا آوای مهر بروجرد...

پیام تشکر خانواده مهرافزون و روزبهانی

از مردم شریف بروجرد

آوای مهر بروجرد...